Αν δεις την ανάπλαση της πλατείας Ανάστασης σε μακέτα και μάλιστα σε σχετικές φωτογραφίες του Δήμου, στις οποίες απεικονίζεται από ψηλά, βλέπεις ένα καλαίσθητο έργο, το οποίο θα πάρει τη θέση μιας εικόνας που δεν είναι ότι καλύτερο.
Αρχιτεκτονικά, φαίνεται όμορφο έργο από τη μακέτα. Όταν όμως το «ξεζουμάρεις» και το δεις με τα πεζοδρόμια των προηγούμενων και των επόμενων οικοδομικών τετραγώνων, ή οδηγήσεις ακόμα και Ι.Χ σε εκείνο το σημείο της Ναυαρίνου, διαπιστώνεις τεράστιο πρόβλημα στη λειτουργικότητα της οδού.
Αντιμετωπίζοντας δηλαδή πρακτικά την ανάπλαση της πλατείας της Ανάστασης ως προς την αύξηση του χώρου της (χωρίς κανέναν απολύτως ουσιώδη λόγο), σε βάρος της Ναυαρίνου, της οποίας το πλάτος στο συγκεκριμένο σημείο -και για περίπου 80 μέτρα- μειώθηκε αισθητά, δημιουργώντας προβλήματα στην κυκλοφορία, σε συνδυασμό με την επίστρωση του εκεί οδοστρώματος με κιβόλιθους, είναι εμφανές το πρόβλημα.
Άλλωστε, το πρόβλημα το έχουν ήδη διαπιστώσει και στη Δημοτική Αρχή, για αυτό έσπευσαν να τοποθετήσουν κορίνες και μόνιμη (προφανώς) σήμανση με (διπλό σήμα μάλιστα σε απόσταση 5 μέτρων) υποχρεωτικής πορείας, λίγο πριν το ιερό της Εκκλησίας, προς αποφυγή πρόσκρουσης στο εισερχόμενο στο οδόστρωμα πεζοδρόμιο της νέας πλατείας της Ανάστασης!
Παρατηρώντας το έργο και συγκεκριμένα την οριοθέτηση του δρόμου με την κατασκευή του βορείου κρασπέδου, γεννάται αυθόρμητα η απορία: Γιατί βρε αδελφέ μειώθηκε το πλάτος του δρόμου στο συγκεκριμένο σημείο, γιατί θυσιάστηκε η λειτουργικότητά του, δημιουργώντας μάλιστα κινδύνους; Υπάρχει κάτι που δεν χωρούσε στην υπό αναμόρφωση πλατεία της Ανάστασης; Δεν διακρίνεται κάτι στη μακέτα την οποία ο Δήμος Καλαμάτας έδωσε στη δημοσιότητα.
Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί άραγε η μείωση του πλάτους της Ναυαρίνου; Για να δείχνει πιο ενοποιημένο το (βόρειο) κύριο τμήμα της πλατείας, με το συμπλήρωμα της που θα αποτελεί το νότιο πεζοδρόμιο της Ναυαρίνου στο συγκεκριμένο μέρος; Και τι θα άλλαζε στην αρχιτεκτονική του εικόνα, αν δεν μειωνόταν το πλάτος του δρόμου, αφού το βόρειο πεζοδρόμιο θα ενοποιηθεί με το κύριο μέρος της πλατείας που ούτως ή άλλως θα έφτανε μέχρι τα όρια της παραλιακής… λεωφόρου;
Υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί κάποιος ανόητος αν δεν αντιλαμβάνεται τη λογική του ακρωτηριασμού (ΚΑΙ) της Ναυαρίνου, που στο κάτω κάτω δεν προσφέρει κάτι αισθητικό ή λειτουργικό στην πλατεία, που θα υπερτερούσε “ζυγίζοντάς” το με τα προβλήματα τα οποία επιφέρει το στένεμα της οδού.
Γιατί ας μην ξεχνάμε, τα τελευταία χρόνια έχουν δει τα μάτια μας διάφορα παράλογα, εν ονόματι του ευπρεπισμού της πόλης. Η πεπατημένη, είναι η μείωση του πλάτους των δρόμων. Έτσι έχουμε δει πηγάδια απορριμμάτων να “φυτρώνουν” στη μέση των δρόμων, σχεδόν κάτω από τους φωτεινούς σηματοδότες, όπως στην οδό Βασ. Κωνσταντίνου. Κεντρικοί δρόμοι να γίνονται… καρόδρομοι για να διαπλατυνθούν κι άλλο τα ήδη μεγάλα πεζοδρόμια, όπως στην οδό Φαρών, ή για να μεγαλώσει κατά περίπου ένα μέτρο η Κεντρική Πλατεία σε όλο το μήκος της, όταν είχε μειωθεί το πλάτος του δρόμου από την προηγηθείσα αύξηση του πλάτους των ανατολικών πεζοδρομίων της Αριστομένους. Δημιουργούνται νησίδες στην οδό Κρήτης, στο ύψος της ιδιοκτησίας της “Συκικής”, εκεί όπου μερικά χρόνια νωρίτερα, άλλος δήμαρχος, κρίνοντας ότι πρέπει να φαρδύνει ο δρόμος για την διευκόλυνση της κυκλοφορίας, τις είχε “αποσύρει” από το οδόστρωμα.
Η νοοτροπία του στενέματος των οδών υπάρχει διάχυτη και εφαρμόζεται εδώ και καιρό στην Καλαμάτα. Το ίδιο σκέπτεται -και ανακοινώνει “δειλά”, κάνοντας λόγο για υποτιθέμενη διαβούλευση- η Δημοτική Αρχή και για την οδό 23ης Μαρτίου (που ξαφνικά την είδαμε να μετονομάζεται σε Σταδίου από την οδό Νέδοντος και ανατολικά!).
Προφανώς, η μελέτη του έργου θα πρέπει να παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο. Όλοι οι σύμβουλοι, ή κάποιοι από αυτούς, έχοντας υπόψη τους την υφιστάμενη κατάσταση στο ανατολικό και το δυτικό οικοδομικά τετράγωνα της Ανάστασης, το ενέκριναν χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις; Υπάρχει βέβαια η περίπτωση να πείστηκαν για την ορθότητα των παρεμβάσεων από τις εξηγήσεις που δόθηκαν. Υπάρχει και το ενδεχόμενο όμως να τους έδειξαν το έργο στα στενά του όρια και δεν είχαν αντίληψη ότι ο δρόμος στα ένθεν κακείθεν της Αναστάσεως (Βορείως της Ναυαρίνου) οικοδομικά τετράγωνα στενεύει σημαντικά. Αν όμως το είδαν και δεν ήγηρε κανένας ενστάσεις επί του θέματος, υπάρχει σοβαρό θέμα.
Δεν θα μπω σε ξένα χωράφια, για να μην κατηγορηθώ -όπως σωστά κρινόμαστε κάποιες φορές κι εμείς οι δημοσιογράφοι- για «ξερόλας». Δεν μπορεί όμως καμία επιστήμη και τέχνη να ξεπεράσει τη λογική. Και η λογική τη λέει; Αν υπάρχει ανάγκη να “θυσιάσεις” κάτι, τότε επιλέγεις να “θυσιάζεις” το λιγότερο καλό. Δηλαδή και στην περίπτωση που μπαίνει κάποιος στη βάσανο τι να θυσιάσεις ένα μέτρο πλατείας, ή το δρόμο, το βέβαιο είναι ότι δεν θυσιάζεται ο δρόμος, για να περισωθεί η -ήδη αυξημένη σε σχέση με πρώην- πλατεία. Αυτό λέει η λογική. Τώρα, αν κανόνας της αρχιτεκτονικής, είναι να “θυσιάζει” τη λειτουργικότητα στους σχεδιασμούς της, τι να πω;
Υπόψη ότι δεν αναφερόμαστε σε μια απόφαση μονοδρόμησης της Ναυαρίνου το καλοκαίρι, αν και πότε. Πρόκειται για ένα έργο που θα “σημαδεύει” την υπόλοιπη ζωή μας, ίσως και των παιδιών μας. Το σκέφτηκαν αυτό τουλάχιστον οι… δημογέροντες;
Γ. Ξιάρχος
