Πέφτουμε πάλι από τα σύννεφα για το ρόλο της αστυνομίας στο πλαίσιο του αστικού, καπιταλιστικού κράτους. Λες και δεν γνωρίζουμε τόσα χρόνια, ποιος είναι ο προσανατολισμός δράσης της αστυνομίας με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Τι βιώνουμε, τι διαπιστώνουμε καθημερινά χρόνια τώρα;
Πλήρης η απουσία της αστυνομίας στα προβλήματα προστασίας του Πολίτη (η δολοφονία της κοπέλας έξω από το αστυνομικό τμήμα, στο οποίο πήγε να ζητήσει βοήθεια, είναι άκρως χαρακτηριστική και αποδεικτική).
Όμως η αστυνομία είναι πανταχού παρούσα με διμοιρίες ΜΑΤ κλομπς και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για να αντιμετωπίσει τον εχθρό λαό, όταν αυτός αγωνίζεται για τα δικαιώματά του.
– Εναντίον των απεργών, προστατεύοντας τους εργοδότες -αφεντικά.
– Εναντίον διαδηλωτών που διαδηλώνουν, διεκδικούν ειρηνικά, ρίχνοντας χημικά.
– Εναντίον συνταξιούχων χωρίς ίχνος σεβασμού στους ηλικιωμένους ανθρώπους.
– Προστατεύοντας τις τράπεζες και τα κοράκια πετώντας έξω από τα σπίτια τους τους ιδιοκτήτες με τη βία.
– Με χιλιάδες αστυνομικούς να “εργάζονται;” ως παρατρεχάμενοι προστασίας ιθυνόντων της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου.
– Και πολλά άλλα που βιώνουμε καθημερινά.
Η αστυνομία στο καπιταλιστικό κράτος, είναι ένας ταξικός κατασταλτικός μηχανισμός στην υπηρεσία του κεφαλαίου, και της καπιταλιστικής ιδεολογίας. Επομένως, γι’ αυτό που συνέβη με τη δολοφονία της κοπέλας έξω από το αστυνομικό τμήμα δεν έχουν μόνο την ευθύνη κάποιοι κακοί αστυνομικοί υπάλληλοι, (ξήλωσαν το διοικητή του τμήματος, για να καταλαγιάσουν την οργή) όπως προσπαθούν να μας πείσουν (το ίδιο δεν κάνουν ότι φταίει ο σταθμάρχης, και με την δολοφονία των παιδιών στα Τέμπη;)
Η ουσιαστική ευθύνη βρίσκεται στο προσανατολισμό δράσης της αστυνομίας και στο τρόπο χρησιμοποίησης της από το αστικό κράτος.
Το καπιταλιστικό σύστημα έχει πλέον σαπίσει, έχει εξαντλήσει τα όρια του, και για να επιβιώσει θα καταφεύγει όλο και πιο πολύ στην καταστολή, στη βία, στην επίκληση και θεσμοθέτηση της ατομικής ευθύνης για την επιβίωση μας, σε όλα τα επίπεδα της ζωής, και την ταυτόχρονη απαλλαγή του καπιταλιστικού κράτους από οποιοδήποτε ευθύνη οικονομική, πολιτική, κοινωνική απέναντι στους πολίτες (ιδιωτικοποίηση των πάντων).
Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο μας έχει οδηγήσει πλέον στα πρόθυρα του τρίτου παγκόσμιου πολέμου, με τις πολεμοκάπηλες κραυγές και προετοιμασίες των ΗΠΑ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ, για γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πόλεμου, ο οποίος μαίνεται στην Ουκρανία, και με την ελληνική κυβέρνηση να συμμετέχει σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου.
Έχουν τη δυνατότητα και τα κάνουν όλα αυτά, γιατί εμείς τους δίνουμε αυτή τη δυνατότητα, με την ψήφο μας, την ανοχή μας, την αδιαφορία μας.
Τα χειρότερα είναι μπροστά μας, αν συνεχίσουμε να έχουμε την ίδια πολιτική συμπεριφορά.
Λύση υπάρχει και είναι μια: Ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα.
Θάνος Βασιλόπουλος
Συνταξιούχος γιατρός του ΕΣΥ
