Οι ευρωεκλογές είναι μια μεγάλη ευκαιρία να καταδικαστεί η κυβερνητική πολιτική, η συντηρητική στροφή της Ε.Ε. και η άνοδος της ακροδεξιάς.
Γράφει o Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Σε λιγότερο από δύο μήνες διεξάγονται οι ευρωεκλογές και τα επιτελεία των κομμάτων ανεβάζουν στροφές, ανακοινώνουν υποψηφίους και προετοιμάζονται πυρετωδώς. Βάζουν στόχους, κάνουν υπολογισμούς και θέτουν τα κεντρικά διλήμματα στους ψηφοφόρους. Σε όλη αυτή τη διαδικασία παίζουν τον ρόλο τους και οι δημοσκοπήσεις. Με ποια κριτήρια, λοιπόν, θα ψηφίσουν οι πολίτες την 9η Ιουνίου; Θα καθορίσει την επιλογή τους η εγχώρια πολιτική κατάσταση ή θα τους απασχολήσουν και τα μεγάλα ευρωπαϊκά ζητήματα;
Κατά την άποψή μου δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός στα θέματα αυτά από τη στιγμή που κρίσιμες αποφάσεις, οι οποίες λαμβάνονται στην Ευρώπη, επηρεάζουν και υπαγορεύουν τις πολιτικές στην Ελλάδα. Φαίνεται, όμως, ότι οι ψηφοφόροι λιγότερο θα σκεφτούν ευρωπαϊκά και περισσότερο τοπικά, αφού τους προβληματίζουν πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως εκείνα της ακρίβειας, της ασφάλειας, των Τεμπών, των υποκλοπών, αλλά και θέματα δημοκρατίας και εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα μετά τις απρόβλεπτες εξελίξεις στον χώρο της Μέσης Ανατολής.
Από την άλλη, ωστόσο, δεν μπορεί να μην τους προκαλεί ερωτηματικά το γεγονός ότι με τους υπάρχοντες συσχετισμούς η Ευρώπη πέρασε από τη στασιμότητα στην οπισθοδρόμηση και οδεύει σε συντηρητικές κατευθύνσεις και επικίνδυνους δρόμους. Διόλου απαρατήρητη δεν πρέπει να μένει η σημαντική άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων, η οποία αναμένεται να καταγραφεί και στις ευρωεκλογές. Αυτό βέβαια έχει την εξήγησή του. Δίνεται πεδίο δράσης στην ακροδεξιά, γιατί μεγάλα προβλήματα, τα οποία απασχολούν τους πολίτες, όπως αυτά της οικονομίας, της ανεργίας, των προσφυγικών ροών, των γεωργικών ενισχύσεων, της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε., της αδυναμίας της Ευρώπης να επηρεάσει τις διεθνείς εξελίξεις και να αρθρώσει δική της φωνή κ.ά., παραμένουν άλυτα εξαιτίας και των συγκρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Ένα επιπλέον γεγονός για το πού πηγαίνει η Ευρώπη καταγράφηκε τις τελευταίες μέρες με όσα συνέβησαν με τον κ. Βαρουφάκη στο Βερολίνο. Η φίμωση ενός Έλληνα πολίτη, ενός αρχηγού κόμματος (ο οποίος ήταν πρώην υπουργός) και άλλων επιφανών Ευρωπαίων σε συνθήκες, υποτίθεται, δημοκρατίας και ελευθερίας του λόγου, πέρα από την αγανάκτηση και την καταδίκη, προκαλεί θλίψη και σκεπτικισμό για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου. Δεν πρέπει να γίνει ανεκτό στην Ευρώπη του Διαφωτισμού και των μεγάλων διανοητών η αντίθετη άποψη να κηρύσσεται ανεπιθύμητη και να επανέρχονται οι προγραφές ως μέσο αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων. Αν αυτή η τακτική υιοθετηθεί, το ήδη ξεθωριασμένο όραμα για την Ευρώπη των λαών θα ενταφιαστεί οριστικά.
Γι’ αυτόν και για πολλούς άλλους λόγους χρειάζεται να αλλάξει ριζικά ο τρόπος λήψης των αποφάσεων στην Ε.Ε. Δεν μπορεί ένα Διευθυντήριο να καθορίζει τις πολιτικές και το Ευρωκοινοβούλιο να έχει ψαλιδισμένες αρμοδιότητες και να βρίσκεται στο περιθώριο.Θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών λαών να αποφασίζουν για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τους Ευρωπαίους πολίτες.
Εν κατακλείδι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη υπάρχουν πολλά και σημαντικά προβλήματα τα οποία είναι ανάγκη να αντιμετωπιστούν άμεσα. Έχει μεγάλη σημασία πώς θα είναι οι συσχετισμοί την επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών. Δεν μπορεί, επομένως, η ψήφος της 9ης Ιουνίου να είναι ψήφος επιδοκιμασίας της κυβέρνησης, ούτε να αποτελεί κριτήριο και δίλημμα αν θα είναι δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ. Δε γίνεται οι ευρωεκλογές να μετατρέπονται σε πασαρέλα λαμπρών ονομάτων από τον χώρο της τηλεόρασης, του αθλητισμού κ.λπ., τα οποία πολλές φορές έχουν ελάχιστη σχέση με την πολιτική και μηδαμινή γνώση των ευρωπαϊκών προβλημάτων. Οι ευρωεκλογές είναι μια μεγάλη ευκαιρία να καταδικαστεί η κυβερνητική πολιτική, η συντηρητική στροφή της Ε.Ε. και η άνοδος της ακροδεξιάς.Είναι μια ευνοϊκή περίσταση να αρθρωθεί ένας πειστικός και εναλλακτικός λόγος από τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας για μια άλλη Ευρώπη, μια Ευρώπη της δημοκρατίας, της ειρήνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, του πολιτισμού. Για την Ευρώπη των ευρωπαϊκών λαών.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
