Η Σύμβαση για την “Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων της Περιφέρειας Πελοποννήσου με Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που περιλαμβάνει 3 μονάδες επεξεργασίας και 3 χώρους υγειονομικής ταφής αποβλήτων, όχι μόνο πολλαπλασιάζει το κόστος του έργου και την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών, αλλά πολλαπλασιάζει και την επιβάρυνση του περιβάλλοντος αναφέρει ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ), Νίκος Χουντής, σε ερώτησή του προς την Κομισιόν.
Ο Έλληνας ευρωβουλευτής, καλεί την Κομισιόν να αποφανθεί αν προτίθεται να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο έργο, “κατακερματισμένο σε 3 υποέργα”, γεγονός που “εξ ορισμού, πολλαπλασιάζει το κόστος και την περιβαλλοντική όχληση” της περιοχής, ζητώντας παράλληλα να “μελετηθεί η περίπτωση συγχώνευσής τους”.
Ακόμη την καλεί να λάβει θέση, εάν “η ύπαρξη εγγυημένης ετήσιας ποσότητας 150.000tn, συνάδει με την νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία για μείωση των προς ταφή αποβλήτων”, τονίζοντας ότι, αποτελεί αντικίνητρο για τη διαλογή στην πηγή και την ανακύκλωση”.
Η ερώτηση του Νίκου Χουντή, έχει ως εξής:
Τον Ιούνιο 2018, η Περιφέρεια Πελοποννήσου υπέγραψε σύμβαση με ανάδοχο, για το έργο “Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων της Περιφέρειας Πελοποννήσου με ΣΔΙΤ[1]”, που περιλαμβάνει 3 μονάδες επεξεργασίας και 3 χώρους υγειονομικής ταφής.
Στη σύμβαση προβλέπεται ότι το έργο θα έχει ετήσια δυναμικότητα 200.000tn συμμείκτων αστικών αποβλήτων και ετήσια εγγυημένη ποσότητα προς επεξεργασία, 150.000 tn.
Με δεδομένα τα ανωτέρω και:
- τους Κανονισμούς που θεσπίσθηκαν το 2018, σε επίπεδο ΕΕ, οι οποίοι προβλέπουν ενδιάμεσους στόχους ανακύκλωσης/επαναχρησιμοποίησης 55% ως το 2025, 60% ως το 2030 και 65% ως το 2035
- ότι με πραγματικές ετήσιες ζυγίσεις, η παραγωγή απορριμμάτων εκτιμάται 200-210.000 tn.
- το γεγονός ότι με την ανωτέρω σύμβαση θα υπάρξει τεράστια αύξηση στα τέλη καθαριότητας, 300% ή 400% επιπλέον των συνήθως καταβαλλόμενων, λόγω ασφαλώς και του “κατακερματισμού” του έργου σε 3 υποέργα
Ερωτάται:
Προτίθεται να χρηματοδοτήσει τρία υποέργα, όταν τουλάχιστον για τα 2 εξ αυτών, η μεταξύ τους απόσταση είναι 25km, γεγονός που, εξ ορισμού, πολλαπλασιάζει το κόστος και την περιβαλλοντική όχληση; Έχει μελετηθεί η περίπτωση συγχώνευσής τους;
Μπορεί να βεβαιώσει ότι η ύπαρξη εγγυημένης ετήσιας ποσότητας 150.000tn, συνάδει με την νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία για μείωση των προς ταφή αποβλήτων και ότι επιπλέον, δεν αποτελεί αντικίνητρο για τη διαλογή στην πηγή και την ανακύκλωση;
