ΌΤΑΝ η ελληνική κυβέρνηση έχει ως πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής της στο μεταναστευτικό, κάνει πράξη το μότο του Πλεύρη, επί εποχής ΛΑΟΣ, ότι “υπεράσπιση των συνόρων σημαίνει νεκροί” και έχει αναγορεύσει με ΚΥΑ την Τουρκία σε ασφαλή τρίτη χώρα για τους νεοεισερχόμενους στην Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα την καταγγέλλει για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
ΌΤΑΝ στην δική μας περιοχή έχουν καταγραφεί ήδη δύο περιπτώσεις απαγωγής επαναπροώθησης προσφύγων
ΌΤΑΝ ο μητροπολίτης Μεσσηνίας αποφασίζει να παρέμβει στο δημόσιο λόγο “παπαγαλίζοντας” την κυβερνητική προπαγάνδα περί “δικαιωματιστών” που δεν νοιάζονται πραγματικά για την ανθρώπινη ζωή, επειδή τάχα δεν καταγγέλλουν την απάνθρωπη μεταχείριση των προσφύγων και των μεταναστών από την Τουρκία και επειδή υπερασπίζονται το δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση, καταγγέλλοντας τις αναχρονιστικές ιδέες με τις οποίες επιχειρείται να δηλητηριαστεί η ελληνική κοινωνία
ΌΤΑΝ ο μητροπολίτης Μεσσηνίας διατυπώνει τις σκοταδιστικές του αντιλήψεις περί αμβλώσεων και αναιρώντας το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος αποδεικνύοντας πόσο βαθιά συντηρητική και οπισθοδρομική είναι η ελληνική εκκλησία.
ΌΤΑΝ η προσωπική μας ζωή και ο πολιτικός βίος έχουν ευτελιστεί τόσο από τις “νόμιμες επισυνδέσεις” όσο και από το κατασταλτικό τσουνάμι των αρχών ασφαλείας αλλά και “πρόθυμων” λειτουργών της δικαιοσύνης
ΌΤΑΝ οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί, οι σεξουαλικές κακοποιήσεις ανηλίκων καταντούν καθημερινότητα, μια εύκολα διαχειρίσιμη κανονικότητα
ΌΤΑΝ το δημόσιο χρήμα διασπαθίζεται, διαμοιραζόμενο στους “ημέτερους” και η προσωπική περιουσία των πολιτών εκχωρείται σε “ημέτερα κοράκια” προς λεηλασία, την ίδια ώρα που το εισόδημα των πολιτών εκμηδενίζεται
ΌΤΑΝ οι χώρες και οι λαοί χρησιμοποιούνται ως ανδράποδα στα παιχνίδια ισχύος των μεγάλων του πλανήτη
ΤΌΤΕ ήρθε η ώρα να σηκώσουμε τη σημαία της υπεράσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δεν είναι δικαιωματισμός αλλά καθήκον.
Οι ζωές των ανθρώπων, ντόπιων και μεταναστών, έχουν αξία σε όποια περιοχή του πλανήτη κι αν βρίσκονται.
Οι κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν τους κατατρεγμένους ανθρώπους ως “όπλα” από την μία μεριά του Αιγαίου και ως “απειλή” από την άλλη, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και “παίζουν” το ίδιο χαρτί σε βάρος και των δύο λαών: τον εθνικισμό.
Οι κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν τους ίδιους τους πολίτες τους ως εσμό υπηκόων, ως μηχανή παραγωγής πλούτου για τους ημέτερους και ως κρέας για τα κανόνια τους παίζουν το ίδιο χαρτί εις βάρος των ίδιων των πολιτών τους: τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.
Δεν παλεύουμε για “κάποια δικαιώματα” αλλά για την ίδια μας τη ζωή. Δεν μας αρκεί να επιβιώσουμε, θέλουμε να ζήσουμε.
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
