Πλησιάζουμε σε λίγες εβδομάδες τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Σε λίγες γραμμές, επιλέγω να περιγράψω την παρούσα κατάσταση στον Δήμο Καλαμάτας, αλλά και να καταθέσω κάποιες σκέψεις για το αν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα και τι μπορεί ενδεχομένως να γίνει για να αλλάξουν, προς το καλύτερο, στο μέλλον.
Η Δημοτική Αρχή: Με απογοήτευση διαπιστώνουμε μια σειρά από λάθη και παραλείψεις της δημοτικής αρχής, σε ζητήματα κομβικής σημασίας για την πόλη, που αφήνουν τον δήμαρχο εκτεθειμένο. Η μέχρι σήμερα πορεία της δείχνει ότι στις εκλογές δεν προτιμούνται οι αξιότεροι. Κατά κανόνα, όπως αποδεικνύεται -κατόπιν εορτής πάντα- στις αυτοδιοικητικές εκλογές υπερισχύει στις επιλογές μας η προτίμηση συγγενών και φίλων. Δεν προτιμούνται όσοι έχουν πραγματική αγάπη, γνώσεις, ικανότητα, όραμα και διάθεση να προσφέρουν στον τόπο, αλλά εκείνοι που αντιλαμβάνονται την διοίκηση του δήμου σαν κομματικό φέουδο και όσοι αποζητούν έμμισθες θέσεις ευθύνης, για το μισθό και για να πετύχουν κοινωνική αναγνώριση, που προφανώς δεν μπορούν να βρουν αλλού. Περιπτώσεις τέτοιες ουκ ολίγες, ο δήμος Καλαμάτας έχει τα πρωτεία.
Όταν από τις μειοψηφίες ζητούνται εξηγήσεις για μια σειρά από άστοχες ενέργειες, η δημοτική αρχή αρκείται και αρέσκεται στο να επιδίδεται σε χυδαίους χαρακτηρισμούς εναντίον συμβούλων που την εγκαλούν,, στερούμενη πραγματικής ουσίας και πολιτικών επιχειρημάτων, στην προσπάθειά της να πείσει πως όλα βαίνουν καλώς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τους διακατέχει μια έπαρση. Από πού προέρχεται αυτή η έπαρση; Ίσως επειδή αποτελούν συνέχεια της προηγούμενης “επιτυχημένης” δημοτικής αρχής, που δεν άφησε ούτε ένα έργο ουσίας, αλλά περιορίστηκε σε έργα βιτρίνας, που είναι εμφανή οπτικά στους πολίτες και ανέκαθεν χρησιμοποιούνται ως μέσο άκρατου πολιτικαντισμού. Αντίθετα, έργα υποδομής, που είναι και το κυριότερο στοιχείο για ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας πόλης, είτε εκλείπουν είτε περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Οι μειοψηφίες: Έχοντας παρακολουθήσει τις περισσότερες συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου της νέας περιόδου, μπορώ να πω ότι στη μειοψηφία του βρίσκονται άνθρωποι με ουσιαστικό λόγο, θέτουν καίρια ερωτήματα και σημαντικές προτάσεις, καταγράφουν αξιόλογη παρουσία και τιμούν το ρόλο τους.
Το παραπάνω αποτελεί μια προσωπική διαπίστωση και όχι αμφισβήτηση της βούλησης του κυρίαρχου λαού, που απεφάνθη τον Ιούνιο του 2019 σε ποιους θα δώσει το “κλειδί” της πόλης.
Συμπέρασμα: Η σημερινή δημοτική αρχή και ο δήμαρχος, πέρα από τα λάθη στους πρώτους οκτώ μήνες της διοίκησης του δήμου και όσα προκύψουν -διότι καθόλου αισιόδοξη δεν είμαι για τη συνέχεια-, θα μείνει στην ιστορία της πόλης και ως ο πρώτος πολίτης που διόρισε, σε καίρια θέση ευθύνης, τον υπόδικο, πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Δημ. Κουκούτση, ο οποίος, όσο και αν προσπαθεί να κρύψει το ένοχο παρελθόν του ή να μας κάνει να το ξεχάσουμε, δεν τα καταφέρνει. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο δήμαρχος επέλεξε να… βολέψει προσφιλή του πρόσωπα στο Δήμο.
Όσοι αγαπάμε τον τόπο και τους ανθρώπους του, με σεβασμό στη δημοκρατία, με αρχές μας τον διάλογο και τη διαφάνεια στη σχέση με τους πολίτες και στη διαχείριση των υποθέσεων του δήμου, οφείλουμε να βρεθούμε μπροστά, ενωμένοι την επόμενη μέρα και να υψώσουμε τείχος απέναντι σε όσους νομίζουν ότι ο τόπος είναι τσιφλίκι τους και μπορούν να παίζουν με την υπομονή μας και να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Να μην επιτρέψουμε να (ξανά)γίνει.
Υ.Γ. Όσο και αν σε ορισμένους φαντάζει ουτοπία, κάποτε θα πρέπει τα πολιτικά κόμματα να απεμπλακούν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μαργαρίτα Γρ. Πουλοπούλου
Μέλος του συνδυασμού “Καλαμάτα Τόπος Ζωής”
