Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ*
Η συζήτηση που έγινε στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, όσα προηγήθηκαν και όσα βρίσκονται σε εξέλιξη με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών ανέδειξαν με τον πιο ηχηρό τρόπο τις παθογένειες και τη σαπίλα του πολιτικού μας συστήματος. Ο καιροσκοπισμός, οι προγραφές βουλευτών, οι μεταπηδήσεις από κόμμα σε κόμμα, τα απειλητικά SMS, οι υπαινιγμοί για χρηματισμό και ανταλλάγματα, οι υποψίες για παζάρια και συναλλαγές χαρακτηρίζουν το επίπεδο και το ήθος του ελληνικού κοινοβουλίου και τελικά την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Αποδείχτηκε πόσο ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό. Η αναδιάταξη του συνεχίζεται. Τα μικρότερα κόμματα κομματιάστηκαν. Είδαμε αντιδράσεις πανικού και επιλεκτικές διαγραφές. Η κα Γεννηματά διέγραψε τον κ. Θεοχαρόπουλο από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΙΝΑΛ, γιατί θα ακολουθήσει την απόφαση της ΚΕ του κόμματος του και θα ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας. Τόσο δημοκρατικά!! Ο κ. Θεοδωράκης χολωμένος από τη στάση του κ. Δανέλλη απειλούσε με καταψήφιση της συμφωνίας. Κόμμα αρχών κατά τα άλλα το ΠΟΤΑΜΙ. Ο κ. Λεβέντης αδύναμος να αντιδράσει πολύ καιρό τώρα βλέπει τους βουλευτές του να πηδάνε από το σκάφος. O κ. Καμμένος διαγράφει και εγγράφει βουλευτές αρκεί να διατηρήσει τα προνόμια του αρχηγού κοινοβουλευτικής ομάδας.
Ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ έκανε και τη δήλωση των ημερών. Είχε αποφασίσει, λέει, να εγκαταλείψει την πολιτική, άλλαξε, όμως, γνώμη για να υπερασπιστεί το όνομα της Μακεδονίας!! Βλέποντας ότι μένει εκτός Βουλής και εκτός εξουσίας παίζει με οτιδήποτε, ενδεχομένως, θα του φέρει ψήφους: εθνικά θέματα, θεσμούς, εκκλησία κ.α. Στο πλαίσιο αυτό δε θα διστάσει να κάνει «αποκαλύψεις» για πρόσωπα και γεγονότα, αν κρίνει ότι θα έχει οφέλη.
Εκείνος, βεβαίως, που άλλα λέει και άλλα παρακαλεί να γίνουν είναι ο κ. Μητσοτάκης. Στρέφεται κατά της κυβέρνησης και της συμφωνίας, αλλά κατά βάθος εύχεται να μη βρεθεί ο ίδιος αντιμέτωπος με το πρόβλημα. Η επίθεση του εναντίον του νέου υπουργού Άμυνας με πομπώδες ύφος λες και αποκάλυπτε κάτι το συνταρακτικό και η σύγκριση με το χουντικό Σπαντιδάκη είναι βλακώδης, απαράδεχτη και επικίνδυνη. Δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα ότι ο κ. Αποστολάκης ορκίστηκε υπουργός πριν να παραιτηθεί από ΓΕΕΘΑ. Όσοι το χρησιμοποίησαν, σε όποιον πολιτικό χώρο και αν ανήκουν, λαϊκίζουν και υποβαθμίζουν το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου. Υπάρχουν τόσα άλλα κρίσιμα θέματα που θα μπορούσε κανείς να αντιπαρατεθεί με τον κ. Τσίπρα.
Ο πρωθυπουργός και το κόμμα του κατάφεραν να επιβιώσουν στηριζόμενοι σε ετερόκλητες ψήφους. Πόσο θα κρατηθεί, ωστόσο, σε ένα κοινοβούλιο που μοιάζει με κινούμενη άμμο; Θα πάει σε εκλογές νωρίτερα ή θα εξαντλήσει την τετραετία; Ο ίδιος προσπαθεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο, να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα και να προκηρύξει εκλογές, όταν οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκότερες. Πρωθυπουργό ξανά τον θέλουν και δεν το κρύβουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, αφού η δουλειά τους γίνεται με τον καλύτερο τρόπο.
Από την περιδίνηση δεν ξεφεύγει ούτε η ριζοσπαστική αριστερά. Διασπασμένη και κατακερματισμένη απογοητεύει. Οι δυνάμεις της δεν κατάφεραν, μάλλον, να συμφωνήσουν ούτε στα πιο βασικά, όπως αυτά αναφέρονται στο κείμενο των 114. Αδυνατεί να αρθρώσει διμέτωπο λόγο κατά του ΣΥΡΙΖΑ και κατά της ΝΔ και δεν μπόρεσε να συσπειρώσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος. Ειδικά για τη συμφωνία των Πρεσπών έμεινε στην απαραίτητη, αλλά όχι επαρκή καταγγελία εναντίον του ΝΑΤΟ και δεν προχώρησε σε μια τολμηρή ανάλυση αφήνοντας ακραίους και εθνικιστικούς κύκλους να κάνουν παιχνίδι. Αλήθεια πόσο εύκολα θα απέρριπτε αυτή τη συμφωνία, αν δεν αποτελούσε προϊόν επιβολής του ΝΑΤΟ, αλλά αποτέλεσμα διαλόγου ανάμεσα στα δύο κράτη;
Τελικά, η δημοκρατία είναι διαχρονικά ο μεγάλος ασθενής και πολύ περισσότερο τα τελευταία 10 χρόνια της κρίσης, εδώ, στον τόπο που γεννήθηκε. Εδώ, που πολύ συχνά χάνεται η ψυχραιμία, ο κοινός νους, η λογική για χάρη μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Εδώ, στην Ελλάδα της υπερβολής, των εύκολων χαρακτηρισμών, του άσπρου –μαύρου και της ισοπέδωσης.
* Εκπαιδευτικός στο 5ο ΓΕΛ Καλαμάτας
