ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1821 (2)
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑΣ
Εκδότης «το Αντίδοτο»,
τέως δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας
Έμπαινε σε λίγο ο Μάης και ζέσταινε ο καιρός, μα ένα παλληκάρι ζωσμένο με άρματα ακολουθούσε τα Ελληνικά Επαναστατικά στρατεύματα που πριν λίγους μήνες είχαν σηκωθεί ενάντια στην τυραννία του τούρκου δυνάστη.
Είχαν σταματήσει στο δρόμο για το Ναύπλιο κοντά στα Βέρβενα, στο εκκλησάκι του Άι Γιάννη, γιατί σουρούπωνε και έπρεπε να περάσουν την νύχτα για να ξεκουραστούν. Ήταν καμιά εκατοστή πολεμιστές, πρώην Κλέφτες, που ακολουθούσαν τον Νικηταρά, γυναικάδελφο του Κολοκοτρώνη. Εκεί κάτω από ένα πλατάνι ξάπλωσε το παλληκάρι να ξαποστάσει κοιτάζοντας τον έναστρο ουρανό με τα αστέρια που φεγγοβολούσαν μέσα στην νύχτα. Τον πήρε ο ύπνος γρήγορα από την κούραση της ημερήσιας πορείας χωρίς καλά καλά να το καταλάβει. Μέσα στον βαθύ του ύπνο βλέπει ένα όνειρο λες και ήταν ζωντανό. Τον πλησιάζει μια μορφή που φορά λευκό χιτώνα και είναι δαφνοστεφανομένη. Όσο τον πλησιάζει αρχίζει να διακρίνει την μορφή της. Είναι η μητέρα του που πέθανε πάνω στην γέννα του μικρού του αδελφού, που κι αυτός σέρνει τα άρματα σε άλλο μπουλούκι για τον αγώνα του Γένους. Προτίμησε να δώσει την ζωή της για να ζήσει το αγόρι που έφερνε στον κόσμο, όταν αυτό κινδύνεψε να πεθάνει πάνω στην γέννα. Βγάζει το στεφάνι και το βάζει στο κεφάλι του παλληκαριού, αλλά την ίδια στιγμή βλέπει πίσω της όλους του τους προγόνους που τον πλησιάζουν και τον τραβούν μαζί τους.
Πετάγεται αναστατωμένος και ανήσυχος από το όνειρο, Αρχίζει τώρα να ξημερώνει και πρέπει να συνεχίσουν τον δρόμο τους. «Γιατί είσαι ανήσυχος;» τον ρωτά ένας γέρος Κλέφτης που ακολουθούσε το μπουλούκι. «είδα κάτι στον ύπνο μου που δεν μπορώ να το καταλάβω» του απαντά το παλληκάρι. «Πες μου τι είδες» του αποκρίνεται ο γεροκλέφτης. Αφού το παλληκάρι του εξιστορεί το όνειρό του, ο γέρος τον κοιτά απόκοσμα. «Το στεφάνι που σου έβαλε η μάνα σου συμβολίζει την λευτεριά της Πατρίδας, αλλά οι πρόγονοί σου που σε τραβούν μαζί τους είναι κακό μαντάτο» του λέει ο γέρος. «Δηλαδή;». «Άκουσε παιδί μου, η λευτεριά είναι διψασμένη και θέλει πολύ αίμα για να χορτάσει. Από τα αρχαία χρόνια, όταν αρχίζει η Ελληνική ιστορία είναι γραμμένη με την θυσία των Ελλήνων, όταν στο πρώτο ακόμα βιβλίο της Φυλής, την Ιλιάδα, ένας αρχαίος Έλληνας πολεμιστής, ο Πρωτεσίλαος, ενώ είχε πάρει χρησμό από τους Δελφούς ότι θα είναι ο πρώτος Έλληνας που θα πατήσει την γη της Ιωνίας και πρέπει να δώσει την ζωή του πρώτος για την νίκη των ελληνικών όπλων, αυτός δεν σκιάχτηκε και προτίμησε να δώσει την ζωή του παρά να προσκυνήσει και να κρυφτεί. Από τότε μυριάδες Ελλήνων προτίμησαν τον θάνατο παρά την ατίμωση και την δουλεία».
Ξαφνικά την συνομιλία τους διέκοψε ένας Έλληνας αγγελιοφόρος που έφτασε ξεφυσώντας λέγοντας στον Νικήτα ότι οι τούρκοι είχαν βγει από την Τριπολιτσά με σκοπό να επιτεθούν στους Έλληνες Επαναστάτες. Άκουσα τον Νιηταρά να φωνάζει σαν αγρίμι και με νευρικές κινήσεις να προστάζει τους πολεμιστές να τραβήξουν πίσω, στα Δολιανά για να αντιμετωπίσουν τους τούρκους. Δεν ένοιαζε αν αυτοί ήταν κοντά τέσσερις χιλιάδες με κανόνια και εμείς ίσα που ξεπερνάγαμε τους εκατό. Σαν αρχαίος Σπαρτιάτης δεν ρώταγε πόσοι είναι οι εχθροί αλλά που βρίσκονται.
Οχυρωθήκαμε στο χωριό και τους περιμέναμε. Όσο βρισκόμουν στο ταμπούρι σκεφτόμουν τα λόγια του γεροκλέφτη. «Κάτι παραπάνω θα ήξερε γιατί άκουσα να λένε ότι ήταν δάσκαλος πριν γίνει Κλέφτης αλλά σκότωσε έναν τούρκο όταν αυτός πήγε να προσβάλλει την φαμίλια του και έτσι ανέβηκε στο βουνό». Το μέτωπό του σκοτείνιασε και πείσμωσε ακόμα περισσότερο για την πολυπόθητη λευτεριά της Πατρίδας του. «Αν είναι να δώσω την ζωή μου τότε θα πουλήσω ακριβά το τομάρι μου» σκέφτηκε.
Τα τούρκικα μπαϊράκια εμφανίζονται στον ορίζοντα και σιγά σιγά φαίνεται όλο το τούρκικο ασκέρι. Πριν καλά καλά απλωθούν έρχεται η πρώτη ομοβροντία. Οι τούρκοι ξαφνιάζονται και αρχίζουν να ταμπουρώνονται απαντώντας στις βολές μας. Πέρασε αρκετή ώρα και η μάχη εξελισσόταν αμφίρροπη γιατί το τούρκικο στράτευμα ήταν πολύ περισσότερο. Βλέπουμε μετά από ώρα Έλληνες από το στρατόπεδο των Βερβένων να κυνηγούν τούρκους στρατιώτες και να έρχονται προς βοήθειά μας στα Δολιανά. «Απάνω τους» φωνάζει ο Νικηταράς και βγάζει το σπαθί του που άστραφτε όταν οι αχτίνες του Ήλιου έπεφταν πάνω του. Όλοι τον ακολουθούμε και με μένος πέφτουμε πάνω στους τούρκους και τους σφάζουμε σαν να ήταν αρνιά. Μούρχονται στο μυαλό τα λόγια του Γέρου του Μοριά: «Ο Θεός έχει βάλει την υπογραφή του για την λευτεριά μας και δεν την παίρνει πίσω». Ο Νικηταράς είναι μέσα σε όλα. Το σπαθί του δεν γνωρίζει οίκτο… Οι πολεμιστές τον ακολουθούν αλλά δεν τον προφταίνουν! Έχει φτερά στα πόδια του και όποιος τούρκος βρίσκεται στο διάβα του δεν γλιτώνει… Η φουστανέλα του μέσα σε λίγα λεπτά έχει γίνει κατακόκκινη από τα τούρκικα αίματα. Βλέποντας όλα αυτά ο Μουσταφάμπεης, που ηγείται του τούρκικου στρατεύματος, διατάζει οπισθοχώρηση.
Ξαφνικά ένα βόλι χτυπά το παλληκάρι στο στήθος. Γύρω του η μάχη έχει ανάψει και ο Νικηταράς, θηρίο ανήμερο, ασυγκράτητος, σφάζει τούρκους που τρέμοντας και πετώντας τα μπαϊράκια και παρατώντας τα κανόνια τους το βάζουν στα πόδια για να σωθούν με τους Έλληνες να τους κυνηγούν.
Η μάχη τελειώνει και ο Νικηταράς ο τουρκοφάγος, όπως τον αποκαλούν τώρα οι συμπολεμιστές του μετά από αυτήν την μέρα, τον πλησιάζει κάτω από ένα ψηλό δέντρο που τον έχουν βάλει για να στηρίζεται. Τον ακουμπά στον ώμο λέγοντάς του να κάνει κουράγιο. Φέρνει στον νου του πάλι τα λόγια που του είχε πει ο γεροκλέφτης. Τώρα καταλαβαίνει ξεκάθαρα το πραγματικό νόημα του ονείρου του. Ξεψυχώντας λέει: «Για την λευτεριά της Πατρίδας»!
Η εκπομπή «Οι Απρόσκλητοι» με τον Γιώργο Δημητρούλια
Την εκπομπή “Οι Απρόσκλητοι” μπορείτε να την δείτε από το φιλόξενο και πατριωτικό κανάλι της “Ελεύθερης Τηλεόρασης” στο you tube. Κοντά σας με θέματα ενάντια στην τυραννία της “πολιτικής ορθότητας” που επιβάλει η Παγκοσμιοποίηση. ΠΑΤΡΙΔΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Σε κάθε εκπομπή θα κληρώνουμε ένα βιβλίο. Μπείτε στην ομάδα μας για να ενημερωθείτε σχετικά. Ενισχύστε μια ανεξάρτητη φωνή στο διαδίκτυο.
Γ. Δημητρούλιας
