Όλοι συμφωνούν ότι το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, θα έχει την τελευταία του ίσως ευκαιρία στις ερχόμενες εθνικές εκλογές, να ξεφύγει από τα μονοψήφια ποσοστά του και να επανακάμψει ως πρωταγωνιστής στο πολιτικό σκηνικό, γιατί διαφορετικά η απογοήτευση και ο αναχωρητισμός θα κυριαρχήσει στους περισσότερους εναπομείναντες ψηφοφόρους του.
Απομένουν το πολύ δυο περίπου χρόνια από αυτές. Το ζητούμενο σε αυτά τα δυο χρόνια είναι ο νέος πρόεδρος που θα εκλεγεί την ερχόμενη Κυριακή, να διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις για μια νέα νικηφόρα πορεία, που θα αποτυπωθεί στο αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών.
Δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία πέραν των άλλων, που θα επιτρέψουν μια τέτοια αισιοδοξία, ότι θα επιτευχθεί δηλαδή ο στόχος της αύξησης του ποσοστού μας σε διψήφιο νούμερο και όσον το δυνατόν μεγαλύτερο βέβαια.
Πρώτον ο νέος πρόεδρος να κερδίζει τις εντυπώσεις σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών απέναντι στους Μητσοτάκη και Τσίπρα.
Και δεύτερον να επαναπατρίζει παλαιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που είτε απογοητευμένοι απέχουν από τις εθνικές εκλογές, είτε ψηφίζουν άλλα κόμματα και κυρίως ΣΎΡΙΖΑ όπου βρίσκονται και οι περισσότεροι.
Για το πρώτο η πολιτική ιστορία στην Ελλάδα διδάσκει, ότι οι μεγάλοι κομματικοί σχηματισμοί και οι πολιτικοί αρχηγοί, διαπρέπουν και ξεχωρίζουν, μόνο από τις μεγάλες κοινοβουλευτικές μάχες σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή.
Δυστυχώς, τυχόν εκλογή Ανδρουλάκη, όντας μη βουλευτής και άρα η αναγκαστική απουσία του από αυτές, δεν θα επιτρέπει την σύγκρουση του και σύγκριση του στον κοινοβουλευτικό διάλογο, με τους Μητσοτάκη και Τσίπρα, όπου οι δυο τους στοχεύοντας στην διατήρηση του δικού τους δικομματισμού, θα κάνουν πάρτι μεταξύ τους εκμεταλλευόμενοι την απουσία του. Η δε αύρα και δυναμική που θα έχει αποκτήσει ως νεοεκλεγείς πρόεδρος ο Ανδρουλάκης, θα εξατμιστεί γρήγορα στα δύο κρίσιμα αυτά χρόνια, που αναγκαστικά θα λείπει από τη Βουλή.
Για το δεύτερο, ποιος δηλαδή από τους Ανδρουλάκη και Παπανδρέου θα επαναπατρίσει περισσότερο παλιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, είναι κοινά παραδεκτό από όλους τους ανθρώπους, που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της δημοκρατικής παράταξης, ανεξάρτητα συμπάθειας η αντιπάθειας, ότι αυτό μπορεί να το πετύχει καλύτερα ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ, για πολλούς και ευνόητους λόγους, που έχουν αναλυθεί από πολλούς ουδέτερους παρατηρητές και αναλυτές.
Κανείς δεν πιστεύει στα σοβαρά, ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης και ό,τι σηματοδοτούν και συμβολίζουν οι εσωκομματικές του στηρίξεις και συμμαχίες, ότι μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ, περισσότερο από τον Γιώργο Παπανδρέου, που μπορεί να επαναπατρίσει ψηφοφόρους από άλλα κόμματα και ιδιαίτερα από το ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονται και οι περισσότεροι.
Εξ ου ο φόβος και η ανησυχία που επικρατεί στο επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. για μια τέτοια απώλεια ψηφοφόρων του.
Το ίδιο κλίμα επικρατεί και στο άλλο επιτελείο της ΝΔ, όπου με τυχόν επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου, ξέχνα την προοπτική ενός μικρού και βολικού κυβερνητικού εταίρου. Χώρια που με Γιώργο Παπανδρέου πρόεδρο στην δημοκρατική παράταξη, αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, το αίτημα για προοδευτική διακυβέρνηση απέναντι στην αυτοδύναμη συντηρητική δική της διακυβέρνηση.
Για αυτούς τους δύο λόγους αλλά και για άλλους πολλούς, επιβάλλεται την Κυριακή όλοι οι αγνοί φίλοι, πατριώτες και αγωνιστές, που αγαπούν και θέλουν την δημοκρατική παράταξη μεγάλη, οφείλουν με την εκλογή του ΓΙΏΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ, να κάνουν την μεγάλη ανατροπή και να δώσουν την προοδευτική προοπτική που έχει ανάγκη το ΚΙΝΗΜΑ και η χώρα.
Γιάννης Αργυράκης
Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας
