Της Αντωνία Μπούζα
Ω ς συγκριτικά πλεονεκτήματα ενός τόπου, που είναι ικανά να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά του, να ενδυναμώσουν τον θεματικό τουρισμό, να στηρίξουν την απασχόληση και να τον κατατάξουν στις αυθεντικές περιοχές που εμπεριέχουν πολιτισμό, ευεξία και δραστηριότητες στη φύση, είναι οι περιοχές με πολιτιστικά μνημεία, πανέμορφες παραλίες, βουνά και ξεχωριστές περιοχές μοναδικού φυσικού κάλλους.
Η Πελοπόννησος έχει προικιστεί από τη φύση και την ιστορία να έχει τέτοιες περιοχές, πόλο έλξης επισκεπτών και ντόπιων. Ο Δήμος Μεσσήνης έχει στην εδαφική του αρμοδιότητα, το μοναδικού φυσικού κάλλους Πολυλίμνιο, όπου ένας κλιμακωτός καταρράκτης, δημιούργησε 15 μικρές λίμνες, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο.
Κάθε άλλος Δήμος και κάθε άλλη Περιφέρεια στη Χώρα, θα θεωρούσε μεγάλη τύχη, να διαχειρίζεται ένα τέτοιο μνημείο της φύσης. Στην Πελοπόννησο όμως, αυτό ίσως δεν θεωρείται κάτι σημαντικό, γι’ αυτό και έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί στην τύχη του.
Μέχρι το 2016 δεν είχε προκύψει κάποιο ζήτημα με την επισκεψιμότητά του και είχε ενταχθεί δυναμικά στην τουριστική προβολή της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου. Όμως ένα θανατηφόρο ατύχημα τον Αύγουστο του 2016, άλλαξε ριζικά ότι αφορούσε την επισκεψιμότητα στο χώρο αυτό.
Δημιουργήθηκε τότε η ανάγκη, με συναίνεση των παρατάξεων του Περιφερειακού Συμβουλίου, να υπάρξει εμπεριστατωμένη μελέτη του Πολυλιμνίου, από εξειδικευμένους επιστήμονες, προκειμένου να μην υπάρξουν άλλα αθώα θύματα, αλλά και να γίνει εφικτή, η εκμετάλλευση του πανέμορφου τοπίου, προς όφελος της τοπικής οικονομίας.
Έτσι τον Αύγουστο 2020, υπεγράφη μελέτη μεταξύ της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον καθηγητή κ. Λέκκα, για την πράξη «Έρευνα μείωσης Γεωπεριβαλλοντικών κινδύνων στην περιοχή του Πολυλιμνίου Μεσσήνης».
Έκτοτε και μέχρι το φθινόπωρο του 2023 είχε ανατεθεί από την Περιφέρεια σε εργαζομένους, η επιτόπια παρουσία και ενημέρωση των πολιτών για υπάρχοντες κινδύνους με την είσοδό τους στο χώρο αυτό. Η μελέτη του κ. Λέκκα, δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμη, μετά την παραλαβή της, προκειμένου να υπάρξουν σχετικές παρεμβάσεις για την ασφάλεια των επισκεπτών, αλλά και άλλες ήπιες παρεμβάσεις και επισκευές, συντηρήσεις στηριγμάτων κλπ εντός του χώρου, για την καθιέρωση του Πολυλιμνίου ως τόπος επίσκεψης και αναψυχής.
Η νέα Περιφερειακή Αρχή, αδιαφόρησε εμφατικά για όλα τα παραπάνω, με αποτέλεσμα φέτος να μην εγκρίνουν την παρουσία εργαζομένων εκεί, ώστε να ενημερώνουν και να κατευθύνουν τους επισκέπτες, ενώ η Δημοτική Αρχή Μεσσήνης, δεν φρόντισε ούτε καν την ευταξία, πολιτισμένη εικόνα και καθαριότητα στο χώρο αυτό. Δεν τοποθετήθηκαν φέτος ούτε καν χημικές τουαλέτες, μάλιστα κρίθηκε ως αρκετή μία πινακίδα που ενημέρωνε τους επισκέπτες, πως όσοι εισέρχονται στο χώρο αυτό, το κάνουν με δική τους ευθύνη.
Ένα αίτημα δε, της τοπικής κοινωνίας της Χαραυγής, για διάνοιξη παρακείμενου δρόμου, ολίγων εκατοντάδων μέτρων, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια όσων ευρίσκονται στην περιοχή, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης π.χ. φωτιάς, ώστε να υπάρχει δρόμος διαφυγής και αποφυγής εγκλωβισμού πολιτών, ούτε καν μπήκε στη βάσανο της συζήτησης, πόσο μάλλον της υλοποίησης.
Επειδή η τραγωδία του 2016, επαναλήφθηκε (ευτυχώς υπήρξε μόνο τραυματισμός) φέτος τον Σεπτέμβριο, με τον τραυματισμό δύο επισκεπτών του Πολυλιμνίου, οφείλει η Περιφέρεια Πελοποννήσου και ο Δήμος Μεσσήνης να σταματήσουν να κρύβονται και να ενημερώσουν υπεύθυνα τους πολίτες, σε ποίες ενέργειες προτίθενται να προβούν για να δημιουργήσουν συνθήκες ασφάλειας στο χώρο αυτό, πότε και πώς θα αξιοποιήσουν τη μελέτη του κ. Λέκκα και πώς θα προβάλλουν το μοναδικό μνημείο της φύσης στους επισκέπτες του τόπου μας.
