Είμαι ιδιοκτήτρια Σχολικού Κυλικείου, επί 8 έτη, μονογονέας, και ΑΜΕΑ με 50% ποσοστό αναπηρίας. Κάνω αυτό τον πρόλογο, για να επισημάνω ότι σε αυτές τις κοινωνικές αλλά και ευπαθείς ομάδες, ανήκει μεγάλο ποσοστό των συναδέλφων μου, μιας και ανήκουν στα κοινωνικά κριτήρια (πολύτεκνοι, ΑΜΕΑ, μονογονείς κλπ), που μοριοδοτούνται γι’ αυτές τις επαγγελματικές δραστηριότητες. Ο λόγος που σας στέλνω αυτό το μήνυμα είναι για να θίξω το πρόβλημα σχεδόν 10.000 επαγγελματιών, σε όλη την Ελλάδα, που από τις 10 Μαρτίου μείναμε εκτός εργασίας, με κρατική εντολή, χωρίς να έχουμε πλαισιωθεί από κάποιοι επιπλέον νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο θα μας προστατέψει – βοηθήσει, όλο αυτό το χρονικό διάστημα που είμαστε σε αναστολή λειτουργίας.
Ακόμη και όταν τα σχολεία επαναλειτούργησαν, εμείς μείναμε κλειστά χωρίς καμία αιτιολογία. Θέλω να σημειώσω ότι όλοι οι επαγγελματίες του κλάδου μου, έχουν περάσει από ειδικά σεμινάρια του ΕΦΕΤ που καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας μας, κάτω από λεπτομερείς οδηγίες και τα προϊόντα που πουλάμε στα παιδιά, είναι από εταιρείες με HASP ΚΑΙ ISO βάση των ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Τέλος, όταν σχεδόν όλη η οικονομία, σε σχέση με τις επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος άνοιξε, εμείς παραμείναμε κλειστά με εντολή Κεραμέως.
Όλο αυτό το διάστημα έχουμε λάβει το ποσό των 800 ευρώ, και σε δεύτερη φάση, ορισμένοι και όχι όλοι, το ποσό των 534 ευρώ. Δεν έχουμε χρεωθεί το ποσό της τρίτης δόσης μισθώματος, μιας και οι συμβάσεις ορίζουν ότι πληρώνουμε αναλογικά με τις ημέρες που το σχολείο λειτούργησε, αλλά και αυτό η κυβέρνηση μας το πούλησε ως απαλλαγή. Τέλος, ως μέτρο ελάφρυνσης, η κυβέρνηση έδωσε μία έκπτωση της τάξης του 25%, σε όσους πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές εμπρόθεσμα. Ποιος όμως θα μπορούσε να πληρώσει εμπρόθεσμα, ενώ στο σπίτι δεν μπαίνουν καθόλου χρήματα; Τα ποσά που σε πολλούς δεν δόθηκαν, ήταν ελάχιστα και έπρεπε ο κάθε άνθρωπος, να ταΐσει την οικογένειά του.
Έχουμε στείλει επιστολές προς κάθε κατεύθυνση, κυβερνητική και δημοσιογραφική. Κάποιοι δημοσιογράφοι μας πέρασαν στα ψιλά γράμματα… Απάντηση όμως δεν πήραμε από κανένα αρμόδιο. Γιατί μείναμε κλειστά; Πως θα ζήσουμε; Θα ανοίξουμε τον Σεπτέμβριο μαζί με τα σχολεία; Πως χρεωνόμαστε 220 ευρώ ΕΦΚΑ κάθε μήνα ενώ είμαστε κλειστά με κρατική εντολή; Πώς θα αποπληρώσουμε αυτό το τεράστιο επαγγελματικό χρέος; Οι τράπεζες πώς αντιμετωπίζουν τους χρεωμένους ανθρώπους με τις δόσεις τους όταν αυτοί είναι υπό ένα έκτακτο καθεστώς;
Η δεύτερη δόση μισθώματος που έπρεπε να καταβάλλουν οι κυλικειάρχες στις σχολικές επιτροπές των δήμων, αφορά σε περίοδο που τα σχολεία υπολειτουργούσαν, λόγω της. έξαρσης του Η1Ν1. Το σχολικό έτος 2019-2020, η πλειοψηφία των σχολείων πανελλαδικά, λειτούργησε κατά μέσο όρο 75 ημέρες. Τόσες ήταν και οι ημέρες που εργαστήκαμε. Επίσης είναι ένα ποσό που θα βοηθούσε λίγο στο να αντέξουν οι επαγγελματίες όλο αυτό. Πέραν των παραπάνω , είμαστε επιχειρήσεις με ευπαθή και ληξιπρόθεσμα προϊόντα, τα οποία όλο αυτό το διάστημα, απλά καταστράφηκαν ή έληξαν. Ζητήσαμε την Β’ δόση μισθώματος – ενοικίου ως βοήθημα αλλά μας την αρνήθηκαν όλοι σχεδόν οι δήμοι.
Υπάρχουν δήμοι που κινούνται νομικά, ώστε να βγάλουν από το σχολικό κυλικείο, συναδέλφους που αδυνατούν να καταβάλλουν χρήματα, για την Β’ δόση, ενώ είμαστε κλειστά.
Αυτά και άλλα πολλά βιώνουμε από τις 10 Μαρτίου, 10.000 πολύ μικρές επιχειρήσεις με 40.000 χιλιάδες εξαρτώμενα μέλη, τις οικογένειές μας. Υπάρχει συνάδελφος που έδωσε τα παιδιά του σε άλλη οικογένεια για φιλοξενία, γιατί δεν είχε να τα ταΐσει. Άλλος σήμερα μας ανακοίνωσε πως το παιδί του πέρασε ιατρική σε άλλη πόλη και δεν θα μπορέσει να σπουδάσει γιατί δεν έχει χρήματα κι αυτά είναι δύο μεμονωμένα περιστατικά ανάμεσα στα χιλιάδες, τα οποία εμένα όμως με συγκλόνισαν.
Σας ζητώ να μας βοηθήσετε δημοσιοποιώντας το θέμα μας, με σκοπό να πάρουμε κάποιες απαντήσεις από αρμοδίους. Δεν γίνεται να μας κλείνουν υπό ένα έκτακτο καθεστώς, χωρίς καμία έκτακτη παράμετρο.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Μυρτώ Δεμίρη
Υ.Γ. Διαχειρίζομαι την σελίδα στο Facebook, «Σχολικά κυλικεία Ελλάδας (ομάδα συζητήσεων και ανταλλαγής απόψεων)», μέσα από την οποία αντιλαμβάνομαι πλήρως την πολύ κακή κατάσταση των συναδέλφων.
