Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ
εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
Η περίοδος της πανδημίας ανέδειξε, εκτός των άλλων, ακόμη ένα «ταλέντο» της κυβέρνησης: το ψέμα και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Τα λάθη, τις αστοχίες, τις υποχωρήσεις, τις συνειδητές επιλογές και ό,τι άλλο έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία προσπαθεί, συστηματικά και μελετημένα, με την αμέριστη βοήθεια των περισσότερων Μ.Μ.Ε, να τα παρουσιάζει ως θετικά. Στόχος της να πάει στις εκλογές, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, με το λιγότερο πολιτικό κόστος. Τα παραδείγματα πολλά.
Εσχάτως η υπουργός Παιδείας έδωσε, επιτέλους, ένα χρόνο μετά, τη σύμβαση που είχε υπογράψει με την Cisco. Εκεί που διατυμπάνιζε και καμάρωνε ότι η πλατφόρμα για την τηλεκπαίδευση ήταν δωρεάν, πληροφορηθήκαμε ότι στοίχισε περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ στο κράτος. Και το χειρότερο; Μάθαμε ότι δόθηκαν τα προσωπικά δεδομένα 1,5 εκατομμυρίου μαθητών και εκπαιδευτικών στην εταιρεία, η οποία μπορεί πλέον να τα χρησιμοποιήσει για διάφορους σκοπούς. Ενώ κανείς θα περίμενε την παραίτηση της κ. Κεραμέως, όπως θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, δεν προέκυψε απολύτως τίποτα. Ο πρωθυπουργός την κάλυψε πάλι, η πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε αποσιώπησαν το θέμα και η ίδια παραποίησε την αλήθεια με τρόπο προκλητικό.
Αίσθηση, ακόμη, προκάλεσε και η δήλωση του κ. Γεραπετρίτη, κατά πολλούς πρωθυπουργεύοντος, ότι δε χρειάζεται να δημιουργηθούν νέες Μ.Ε.Θ. Ήταν ο ίδιος που παλαιότερα είχε πει πως, αν είχαμε 5.000 ΜΕΘ, θα υπήρχαν περισσότεροι νεκροί. Η άποψη αυτή έχει σημασία για δύο λόγους: ο πρώτος, γιατί διατυπώνεται τη στιγμή που στα νοσοκομεία, της Αττικής κυρίως, επικρατεί πανικός και που οι διασωληνωμένοι πλησιάζουν τους 750 και ο δεύτερος, επειδή προέρχεται από το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, έναν εξ απορρήτων του Μεγάρου Μαξίμου, ο οποίος επιχειρεί να δώσει μια εικόνα από την εξέλιξη της πανδημίας που απέχει πολύ από την αλήθεια. Ενδιαφέρον θα είχε να μαθαίναμε σε ποιο βαθμό ο κ. Μητσοτάκης συμμερίζεται αυτήν την εκτίμηση του υπουργού του.
Ρεσιτάλ παραπληροφόρησης, τέλος, επιχειρήθηκε για τις αποφάσεις που έλαβε, σε σχέση με την Τουρκία, η πρόσφατη σύνοδος των Ευρωπαίων ηγετών. Τη μέρα που η Ελλάδα έκλεινε 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, η Ευρώπη έδειχνε για μια ακόμη φορά πώς εννοεί την αλληλεγγύη προς τα κράτη-μέλη της και φανέρωνε το πραγματικό της πρόσωπο. Ο κ. Ερντογάν έπεσε ξανά στα μαλακά με μια ασήμαντη λεκτική καταδίκη, που μοιάζει με χάδι, για τις ιταμότητές του στην ελληνική και κυπριακή θάλασσα. Οι όποιες συζητήσεις για μέτρα κατά της Τουρκίας παραπέμπονται για το επόμενο συμβούλιο του Ιουνίου. Η κυβέρνηση, η οποία έχει δεχτεί απανωτά χαστούκια στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, παρουσίασε μια πραγματικότητα που τη βολεύει. Εξέφρασε την ικανοποίησή της, αφού θεωρεί ότι δε δόθηκε λευκή επιταγή στη γειτονική χώρα, λες και θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί. Στηρίζεται γι’ αυτό σε μια παράγραφο του κοινού ανακοινωθέντος που αναφέρει ότι, αν Τουρκία συνεχίσει τις μονομερείς ενέργειές της και την παραβατική της συμπεριφορά, η οποία θίγει συμφέροντα άλλων κρατών-μελών, τότε η Ε.Ε. θα χρησιμοποιήσει μέτρα και εργαλεία που έχει στη διάθεσή της. Τι άλλο χρειάζεται, δηλαδή, να κάνει ακόμη η Τουρκία για να αποφασιστούν κυρώσεις εναντίον της; Να εισβάλει ή να κάνει απόβαση σε κάποιο νησί;
Η προσπάθεια, εντούτοις, της κυβέρνησης να βαφτίσει το κρέας ψάρι θα πέσει στο κενό, όσο κι αν φαίνεται ότι πρόσκαιρα πείθει ένα μικρό μέρος της κοινωνίας. Κανείς πρωθυπουργός δε μακροημέρευσε με μύθους, λαϊκισμό και αντιστροφή της αλήθειας. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και ότι μπορεί να βγάζει λουλούδια, αλλά ποτέ καρπούς. Αν σήμερα ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να αδιαφορεί για τούτο, θα έρθει η ώρα που θα διαπιστώσει ότι: «ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου» (κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο), όπως έλεγε ο Σοφοκλής. Ίσως, τότε να είναι αργά πια για εκείνον, ελπίζω, όμως, όχι και για τη χώρα.
