Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων, οι φοιτητικές καταλήψεις που γίνονται με αφορμή την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και τα αγροτικά μπλόκα στριμώχνουν για τα καλά την κυβέρνηση, η οποία μάταια ψάχνει λύσεις. Το παράδοξο είναι ότι, ενώ η κοινωνία εξακολουθεί να υποφέρει και να προβληματίζεται, η αντίδρασή της δεν είναι ανάλογη του μεγέθους των προβλημάτων που αντιμετωπίζει.
ΓΡΑΦΕΙ
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ
Είναι η πρώτη φορά, ίσως, στην πενταετή διακυβέρνηση της χώρας από τη Ν.Δ., που ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση. Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων, οι φοιτητικές καταλήψεις που γίνονται με αφορμή την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και τα αγροτικά μπλόκα στριμώχνουν για τα καλά την κυβέρνηση, η οποία μάταια ψάχνει λύσεις. Οι υποσχέσεις που μοιράζει δεξιά κι αριστερά δε φαίνεται να πείθουν. Είναι βέβαιο ότι από τον βαρύ πολιτικό χειμώνα του Φεβρουαρίου θα βγει λαβωμένη. Σε ποιο βαθμό, ωστόσο, θα φανεί.
Το νομοσχέδιο που αναφέρεται στον γάμο των ομοφύλων και ο τρόπος διαχείρισής του από την κυβερνητική πλειοψηφία έχει ταρακουνήσει για τα καλά τη Ν.Δ., όχι γιατί δέχεται πιέσεις από την αντιπολίτευση, αλλά επειδή υπάρχουν τρανταχτές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του κόμματος και της κυβέρνησης. Πολλοί «γαλάζιοι» βουλευτές αρνούνται να ψηφίσουν το νομοσχέδιο και θα επιλέξουν, μάλλον, τη μέση οδό της αποχής, για την οποία εκλιπαρούσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός τους διαφωνούντες. Σε κάθε περίπτωση, ο αριθμός των δυσαρεστημένων, όπως κι αν εκφραστεί, με αποχή ή με αρνητική ψήφο, αναμένεται να είναι μεγάλος και να πλήξει την εικόνα του κυβερνητικού σχήματος. Ουσιαστικό ρόλο φαίνεται να διαδραματίζει η αρνητική στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία αναμένεται να επηρεάσει έναν ικανό αριθμό βουλευτών. Ο γάμος των ομοφύλων είναι αλήθεια ότι δίχασε την κοινωνία και κάποια από τα κόμματα και για βδομάδες βρίσκεται στην πρώτη θέση της επικαιρότητας, επισκιάζοντας άλλα σοβαρότερα ζητήματα, όπως π.χ. η ακρίβεια και τα εθνικά θέματα. Το πολιτικό κόστος που θα έχει αυτή η υπόθεση βραχυπρόθεσμα θα φανεί τη μέρα της ψηφοφορίας και μακροπρόθεσμα στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Μετά από πολλά χρόνια, ουσιαστικός αναβρασμός δείχνει να επικρατεί στα ΑΕΙ, με τους φοιτητές να μοιάζουν αποφασισμένοι να ακυρώσουν την πρόθεση της κυβέρνησης να ιδρύσει ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Οι μαζικές συνελεύσεις των φοιτητών και η πλειοψηφία με την οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις αποδεικνύουν ότι κάτι αρχίζει να κινείται στον φοιτητικό χώρο. Η κυβέρνηση αδυνατεί να κατανοήσει ότι οι καταλήψεις έχουν πραγματικές αιτίες και εξαπολύει άθλια προπαγάνδα εναντίον των φοιτητών, προετοιμάζοντας την κοινωνία για μια δυναμική επέμβαση, εφόσον κάτι τέτοιο κριθεί αναγκαίο. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεται να κατανοήσει κανείς κάποιους σοβαρούς λόγους, πέρα από το κέρδος, για τους οποίους θα πρέπει να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και να αποδεχτεί γιατί τα κρατικά δεν μπορούν να παίξουν τον ρόλο που η κυβέρνηση θα δώσει στα ιδιωτικά. Οι ενστάσεις όσων διαφωνούν έχουν σοβαρή βάση και, αν οι φοιτητές αντέξουν, τότε οι εξελίξεις μπορεί να πάρουν και τη μορφή χιονοστιβάδας.
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις κάθε χρόνο τέτοια περίοδο είναι επαναλαμβανόμενες εδώ και δεκαετίες. Τα αγροτικά προβλήματα, όχι μόνο δεν έχουν επιλυθεί, αλλά πολλαπλασιάστηκαν. Ζητήματα όπως το πετρέλαιο, το κόστος των λιπασμάτων και των ζωοτροφών, τα μεροκάματα, οι περικοπές στις επιδοτήσεις κ.α. έχουν γονατίσει τον αγροτικό κόσμο και τον οδηγούν σε απόγνωση. Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί οι αγρότες δεν προχωρούν σε πιο δυναμικές αντιδράσεις, για να πιέσουν για την επίλυση των προβλημάτων τους. Χρόνια πολλά η δυσαρέσκεια του αγροτικού κόσμου εκτονώνεται στα μπλόκα, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να παραμένουν άλυτα και να κακοφορμίζουν. Είναι, επιπλέον, αδιανόητο να απουσιάζουν από τα μπλόκα οι ηγέτες της αντιπολίτευσης και να εμφανίζεται άνετος κι ωραίος ο πρωθυπουργός στο μπλόκο της Βόνιτσας, για να διαβεβαιώσει προκλητικά τους αγρότες πως ούτε στη Γερμανία θα φύγουν μετανάστες, ούτε γκαρσόνια θα γίνουν!!! Χαρακτηριστικό κι αυτό των καιρών που ζούμε.
Το παράδοξο είναι ότι, ενώ η κοινωνία εξακολουθεί να υποφέρει και να προβληματίζεται, η αντίδρασή της δεν είναι ανάλογη του μεγέθους των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Αυτό, επειδή δεν υπάρχει αξιόπιστη αντιπολίτευση, η οποία θα στηρίξει κάθε δίκαιο αίτημα των ανθρώπων που βγαίνουν στους δρόμους και θα ανοίξει ένα δρόμο ελπίδας.Όσο επικρατεί αυτή η αντιπολιτευτική αφωνία και κυριαρχεί η διάθεση συναίνεσης με επικίνδυνες κυβερνητικές επιλογές, τόσο ο κ. Μητσοτάκης δε θα απειλείται σοβαρά. Αυτό ακριβώς το πολιτικό κενό στον χώρο της αντιπολίτευσης είναι ένα από τα θεμελιώδη προβλήματα της Δημοκρατίας μας. Σημάδι κι αυτό των καιρών.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
