ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
1. Ο ΦΡΑΞΙΟΝΙΣΜΟΣ ΩΣ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ ΚΑΙ (ΣΥΧΝΑ) ΑΝΙΑΤΗ ΝΟΣΟΣ
Δεν πρόλαβε να ιδρυθεί το νέο Προοδευτικό – Δημοκρατικό – Πατριωτικό Κίνημα από τον Στέφανο Κασσελάκη και αρκετοί «ομαδάρχες» από πρώην ΟΜ και κάποιοι από πρώην ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επιχειρούν να «μεταφυτεύσουν τον φραξιονισμό» στο νέο φορέα, έγκαιρα πριν το ιδρυτικό συνέδριο. Οι τοπικές «συσπειρώσεις» των οπαδών τους επιχειρούνται με πυρήνα τα οργανωτικά σχήματα (ΟΜ, ΝΕ) από τα οποία παραιτήθηκαν. Τους επίδοξους αρχηγίσκους στους πυρήνες των νέων φατριών ακολουθούν κάποια πρώην μέλη, τα οποία παραιτήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, γράφτηκαν «στο Δικό μας Κίνημα» και ανύποπτα συμμετέχουν εργαλειοποιούμενα από τους ομαδάρχες ως «χρήσιμοι ψηφοφόροι» τους (για να αποφύγω τον καθιερωμένο μπολσεβίκικο χαρακτηρισμό).
Για την κατανόηση όσων συμβαίνουν αξίζει να σημειωθεί ότι οι επίδοξοι αρχηγίσκοι και «όσοι τους ακολουθούν» (δική τους διατύπωση!), είχαν δώσει δείγματα αυτής της νοοτροπίας ήδη από την εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη έως πρόσφατα: εμφανίζονταν μεν ως υποστηρικτές του, αλλά λειτουργούσαν κυρίως ως αντισυσπείρωση στην «εσωκομματική αντιπολίτευση», με άλλα λόγια ως η «καλή φράξια» απέναντι στις συνασπισμένες «κακές φράξιες». Για να αντιγράψω τους αγαπημένους μου Pink Floyd, θύμιζαν και εξακολουθούν να θυμίζουν το «Us and Them»!
Αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά τους από τη μεγάλη πλειοψηφία των μελών και των στελεχών, που υποστήριζαν τις προσπάθειες ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από τον Στέφανο Κασσελάκη και εναντιώνονταν στις αντιδημοκρατικές – αντικαταστατικές ραδιουργίες και πραξικοπήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτές οι «καλές και κακές φράξιες» μέσα στις ΟΜ και τις ΝΕ, ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για την ενημέρωση και τη συμμετοχή των εκατοντάδων νέων μελών, τα οποία ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Στέφανου Κασσελάκη και περίμεναν το 2023 με τις ώρες στην ουρά να ψηφίσουν για την εκλογή Προέδρου και τη δημοκρατική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Περιορίζονταν στη χρονίζουσα -τουλάχιστον από το 2019 και έως πρόσφατα- εσωτερική αντιπαράθεση φραξιών μεταξύ «ιστορικών» (κομμουνιστογεννών) και «νεότερων» (~ μετά το 2012) στελεχών (με θεατές τα αντίστοιχα μέλη – οπαδούς), προβαίνοντας σε παρασκηνιακές συμφωνίες για συγκρότηση Συντονιστικών Επιτροπών – Συνέδρων κλπ «ανάλογα με το πλήθος μελών των φατριών»! Καλές και κακές φράξιες απέφευγαν όμως «σαν το διάβολο το λιβάνι» την συμμετοχή και ενεργοποίηση των εκατοντάδων νέων μελών στις ΟΜ, αφού «θα άλλαζαν οι συσχετισμοί» και οι αντίπαλες «παρέες» θα έχαναν τον έλεγχο που είχαν συνηθίσει. Στην ΟΜ Βριλησσίων π.χ., με εγγεγραμμένα πάνω από 1100 μέλη, σε γενικές συνελεύσεις – διαδικασίες ενημέρωσης και σε ανάδειξη αντιπροσώπων συμμετείχαν τα ίδια 10 έως 60 άτομα. Σημειωτέον ότι, όσα μέλη διαφωνούσαν, απομονώνονταν και αποκλείονταν από τις διαδικασίες.
Συχνά αναλογίζομαι πως να νοιώθουν άραγε αυτά τα εκατοντάδες παραγκωνισμένα μέλη, τα οποία -μετά την εγγραφή τους- βίωσαν πιθανά την αδιαφορία των «στελεχών» ως περιφρόνηση ή ως σκόπιμο αποκλεισμό. Οι σχετικές με το ζήτημα παρεμβάσεις μου, στον προσυνεδριακό διάλογο – σε γενικές συνελεύσεις και σε συζητήσεις, αντιμετωπίζονταν με αδιαφορία. Ως «νέος ένοικος στην πολυκατοικία», ένοιωθα σαν «ξένος στην ίδια πόλη»! Καλοί και κακοί «ιδιοκτήτες» του κόμματος επεδίωκαν είτε να σε εντάξουν στην (κατά τη γνώμη τους) «πρέπουσα συμπεριφορά» – είτε να σε αποκλείσουν ως παρείσακτο και να σε οδηγήσουν σε παραίτηση (κάτι σαν την ταινία «ο Ένοικος» του Πολάνσκι, αν την έχετε δεί!).
Το φαινόμενο πήρε εκρηκτικές διαστάσεις μετά τις ευρωεκλογές και μετά την ανακοίνωση για καταστατικό συνέδριο που αποφασίστηκε και δρομολογήθηκε αρχικά στην Κεντρική Επιτροπή, όταν ο Πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης ανακοίνωσε τις προτάσεις του για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Ιδιαίτερα η προοπτική για αμεσοδημοκρατία σε ένα «Κόμμα των Μελών», για εκλογή όλων των «οργάνων» αξιοκρατικά από την βάση, για κατάργηση των φραξιών – των «ιδιοκτησιακών προνομίων» και των ex officio αξιωμάτων, προκάλεσαν «ιερή ανατριχίλα» στους νεοσταλινικούς ιδιοκτήτες με τα αριστερόμετρα – σε μισθοδοτούμενα από το κόμμα επαγγελματικά στελέχη και σε ήδη «πολιτογραφημένους» ως στελέχη στον ΣΥΡΙΖΑ πασόκους.
Ακολούθησαν τα γνωστά πραξικοπήματα στην ΚΕ και την ΠΓ: η διαβόητη «υβριδική» μομφή στον Πρόεδρο, οι παρανοϊκοί ισχυρισμοί περί «καθαίρεσης» Κασσελάκη – «αυθεντικής ερμηνείας του καταστατικού» – υπερίσχυσης «ανώτερου οργάνου» (ΚΕ) από το «ανώτατο όργανο» (Συνέδριο) – «τελεσίδικης απαγόρευσης» στην υποψηφιότητα Κασσελάκη. Επιστέγασμα του αμοραλισμού – του κυνισμού – της αυθαιρεσίας – της ιδιοτέλειας των συνωμοτών ήταν το fake συνέδριο στην κατώγα του Gazi Live! Δεν αντέχω να επαναλάβω τις -γνωστές πλέον σε όλους- αθλιότητες.
2. ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ΣΤΟ ΥΠΟ ΙΔΡΥΣΗ ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑ
Κρίνοντας από την «προϊστορία» και από τα κίνητρα των «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνω ότι κάποιοι, που κουβαλούν «μιμίδια» (χαρακτηρολογικά γονίδια) του φραξιονισμού, επείγονται να αντιγράψουν όσα «έπαθαν και έμαθαν» μετά τις ευρωεκλογές και τα πραξικοπήματα, ώστε να συγκροτήσουν πλειοψηφία «δικών τους συνέδρων» μαζί με «όσους τους ακολουθούν», ενόψει της διαφαινόμενης συμμετοχής δεκάδων χιλιάδων μελών στις οργανωτικές και πολιτικές διεργασίες του νέου κινήματος. Μελών που «δεν τα γνωρίζουν και δεν τα επηρεάζουν», και η συμμετοχή τους θα «διαταράξει συσχετισμούς που επιβίωσαν» κατά τη μετάβαση στο νέο σχήμα, ενόψει της εκλογής συνέδρων για το ιδρυτικό και για το καταστατικό συνέδριο που θα ακολουθήσει, καθώς και ενόψει της ανάδειξης των μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής.
Ο Φραξιονισμός λοιπόν αποδεικνύεται ότι είναι μεταδοτική και (συχνά) ανίατη νόσος. Αρχικά εμπόδισε τον ΣΥΡΙΖΑ υπό την Προεδρία Κασσελάκη να φθάσει τις δημοσκοπικές προβλέψεις για 18% στις ευρωεκλογές. Ο Κασσελάκης όμως κατάφερε να συγκρατήσει το κόμμα στο 15%, παρά την «λευκή απεργία» των νεοσταλινικών και την υποστήριξή τους στη ΝεΑρ και παρά την υποστήριξη στο ΠαΣοΚ κάποιων πασόκων «πολιτογραφημένων» στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μείωσε το 41% της ΝΔ σε 28%. Τώρα απειλείται νέα εσωστρέφεια και αποθάρρυνση προσέλευσης μελών – υποστηρικτών στο υπό ίδρυση κίνημα και κόμμα από τις ομαδοποιήσεις «παλαιοκομματικών», οι οποίοι (είτε είναι ανύποπτοι είτε το γνωρίζουν και είναι συνένοχοι) υπάρχουν ενδείξεις ότι έντεχνα υποκινούνται και συντονίζονται από το ίδιο κέντρο που προωθούσε τη «ρευστοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Τα «περιστατικά» πληθαίνουν και (ενώ αρχικά συμβαίνανε «κάτω από το ραντάρ») σταδιακά κάποια «καβαλημένα καλάμια» ξεθάρρεψαν και επιδεικνύονται ως φορείς (εμπιστευτικών) «οδηγιών της ηγεσίας»! Κάποιοι λοιπόν «έπιασαν στασίδια» στο περιβάλλον της ηγεσίας στον Ταύρο, συγκροτούν «πυραμίδα μυημένων» και κλειστές ομάδες ενημέρωσης (π.χ. σε Viber, What’s Up, Google Groups, με επιλεκτικά SMS κλπ.), αποκλείουν διαφωνούντες «ρομαντικούς της εσωκομματικής δημοκρατίας» και προετοιμάζουν τα νέα οργανωτικά σχήματα «εγκαίρως» – πριν την ιδρυτική διακήρυξη και το ιδρυτικό συνέδριο; Το έντεχνο και επίκαιρο πρόσχημα για την παράκαμψη των διακηρυγμένων αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών – της αξιοκρατίας στην ανάδειξη στελεχών και της ισότητας όλων των μελών της βάσης του «Δικού μας Κινήματος», εκμεταλλεύεται τη διαγραφή Σαμαρά και τα εσωκομματικά προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία, ως δικαιολογία για «νέο παραγοντισμό» ως «αναγκαιότητα άμεσης αντίδρασης λόγω των επικείμενων βουλευτικών εκλογών»!
Πάλι λοιπόν θα αναλάβουν κάποιοι «πεφωτισμένοι και μυημένοι» να οδηγήσουν ένα «κοπάδι οπαδών» (όχι ισότιμων μελών που συναποφασίζουν) μετά τον αιφνιδιασμό του «εχθρού»; Θάπρεπε να είναι γνωστό και κατανοητό σε όλους μας, ότι «η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα», ότι «μπορείς να ξεγελάς πολλούς για λίγο ή λίγους για πολύ, αλλά όχι πολλούς για πάντα», ενώ και η απόσταση από το «Γκάζι» στον «Ταύρο» είναι γεωγραφικά και ημερολογιακά μικρή!
3. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι αξιοσημείωτο ότι στον «Δικό μας ΣΥΡΙΖΑ» και στο «Δικό μας Κίνημα» γράφτηκαν σε λίγες μέρες περί τα 20.000 μέλη, ενώ νέες δημοσκοπήσεις ανεβάζουν το νέο Κίνημα Κασσελάκη γύρω στο 20%. Τουλάχιστον 100.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και αρκετοί από τις 600.000 που τον ψήφισαν στις ευρωεκλογές, καθώς και ένα μέρος προοδευτικών πολιτών από το 60% της αποχής, μπορούν επομένως να φέρουν το «Κίνημα Πολιτών» και το νέο «Κόμμα των Μελών» με τον Στέφανο Κασσελάκη σε τροχιά πρώτου κόμματος. Αρκεί να επιτευχθεί εξαρχής η συνοχή και η ισότητα των μελών, να αποφευχθεί μια νέα εσωστρέφεια από ομαδάρχες και αρχηγίσκους και να κατακτηθεί η αμεσοδημοκρατία στη βάση και η αξιοκρατική ανάδειξη στελεχών.
Προς τούτο, ίσως απαιτείται μια μεταβατική περίοδος «αποσυριζοποίησης» παλαιοκομματικών μελών, πριν συγκροτηθούν νέες οργανώσεις ΟΛΩΝ των ΜΕΛΩΝ. Μέχρι τότε καλό θα ήταν να ισχύσουν οι προτάσεις του Στέφανου Κασσελάκη για «αδιαμεσολάβητη» / διαδικτυακή επικοινωνία ηγεσίας και βάσης και να προωθηθεί η ομογενοποίηση και η συνοχή παλαιών και νέων μελών με την ισότιμη συμμετοχή τους σε επεξεργασία θέσεων, πολιτικών, καταστατικών διατάξεων. Χρήσιμη θα ήταν επίσης η καταστατική πρόβλεψη περισσότερων και ολιγομελών ΟΜ και ΝΕ, καθώς και η εκλογή των μελών της ΚΕ ανά μικρούς Τομείς Περιφερειών, για περιορισμό ή/και αποφυγή φραξιονισμού.
Κλείνω λοιπόν αυτό το σημείωμα, με παρρησία και αγάπη, υπενθυμίζοντας στον Πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη την πάγια υπόσχεσή του στα ΜΕΛΗ που προσκαλεί: «ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΡΟΔΩΣΩ ΠΟΤΕ»!
Κώστας Α. Μαρκάκης
18 Νοεμβρίου 2024
Υ.Γ. Ας θεωρηθεί το παρόν ως μια πρώτη συμβολή μου στον προσυνεδριακό διάλογο για το Ιδρυτικό Συνέδριο του Δικού μας Κινήματος και για το Καταστατικό Συνέδριο του Κόμματος Μελών, ανάλογη των παρεμβάσεων μου ως συνέδρου, που έγιναν: α) στο 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και β) αυτών που δημοσίευσα μεν – αλλά δεν έγιναν (γιατί δεν μου δόθηκε η δυνατότητα συμμετοχής) στο πρόσφατο «Συνέδριο Αυτοκτονίας» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο Gazi Live. (βλ. σχετικές δημοσιεύσεις στην Σελίδα: enimeromenospolitis.gr)
