Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ*
Οι ανέφελες μέρες της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη φαίνεται να τελειώνουν. Αντιμέτωπη με μια σειρά προβλημάτων οδηγείται σε αντιφάσεις και αδιέξοδα. Κι αν αυτό δεν καταγράφεται καθαρά στις δημοσκοπήσεις οφείλεται στο γεγονός ότι η αντιπολίτευση δεν κατόρθωσε να αρθρώσει ένα λόγο πειστικό και ειδικά η αξιωματική ταλανίζεται, επιπλέον, από εσωτερικά προβλήματα και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Την ελληνική κοινωνία το τελευταίο διάστημα εκτός από την τουρκική προκλητικότητα την απασχόλησαν θέματα των υπουργείων Πολιτισμού και Παιδείας.
Αν δεν υπήρχαν τα προβλήματα με την Τουρκία, η κ. Κεραμέως θα είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Τα σχολεία ετοιμάζονται να ανοίξουν και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών βλέπει ότι αυτό γίνεται χωρίς ουσιαστική προετοιμασία. Διαβάζουν για τα μέτρα που πήρε για παράδειγμα η Ιταλία και για μια ακόμη φορά κουνούν μελαγχολικά το κεφάλι. Στη χώρα μας οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί μετατρέπονται σε πειραματόζωα και υποχρεώνονται να κάνουν μάθημα σε τάξεις, όπου θα επικρατήσει συνωστισμός. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τον Μάιο με λιγότερα κρούσματα στις τάξεις υπήρχαν 15 μαθητές και τώρα με πολλαπλάσια θα υπάρχουν πάνω από 24-25 στις πόλεις και στις κωμοπόλεις της χώρας. Η προσπάθεια της κ. Κεραμέως να παραπλανήσει την κοινωνία λέγοντας ότι ο αριθμός θα είναι 17 προκάλεσε τη γενική θυμηδία και έπεσε στο κενό. Ας είναι καλά ο κ. Γαβρόγλου που της πέταξε σανίδα σωτηρίας. Για τον ίδιο λόγο εκτέθηκε και ο κ. Μαγιορκίνης ο οποίος δήλωσε πως αν υπάρξουν διορισμοί περισσότερων εκπαιδευτικών για να διδάξουν σε τμήματα των 15 μαθητών θα υπάρξει μεγαλύτερη διασπορά του ιού !!! Τέτοιου είδους τοποθετήσεις δίνουν βάσιμα επιχειρήματα στον καθένα να σκεφτεί ότι η επιστήμη τίθεται στην υπηρεσία της προπαγάνδας.
Το υπουργείο Παιδείας προβάλλει ως μέσα προστασίας δίπλα στο συχνό πλύσιμο των χεριών τη μάσκα και το παγούρια. Η κ. Κεραμέως ήταν εκείνη που λίγες μέρες πριν έλεγε ότι η μάσκα αποτελεί προσωπικό αντικείμενο και ότι είναι ευθύνη του καθενός να προμηθεύσει το παιδί του. Μετά το μεγαλοπρεπές άδειασμα που έφαγε από την απόφαση του πρωθυπουργού να χορηγηθούν δωρεάν μάσκες σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, γιατί υπήρχαν σφοδρές αντιδράσεις που, πιθανώς, να μετατρέπονταν σε χαμένες ψήφους, ασχολείται με τα παγούρια των μαθητών. Στήνει σόου και φωτογραφίζεται μπροστά στα πολύχρωμα παγουράκια με ύφος πλασιέ αδικώντας τη θεσμική θέση που έχει , αλλά και την προσφορά του ιδρύματος Λασκαρίδη. Κωφεύει, εντούτοις, όταν ερωτάται γιατί δε γίνονται έλεγχοι για κορονοϊό σε μαθητές και εκπαιδευτικούς και ποιος θα φέρει την ευθύνη αν υπάρξει μεγάλη διασπορά του ιού στα σχολεία, αφού δε θα υπάρχει η απόσταση του 1,5 μέτρου.
Την επικαιρότητα, ακόμη, απασχόλησε αρνητικά και η υπουργός Πολιτισμού κ. Μενδώνη απαντώντας στο αίτημα χιλιάδων κατοίκων της Καλαμάτας, επώνυμων και ανώνυμων, φορέων, συλλόγων κα, οι οποίοι στήριξαν την πρωτοβουλία που πήρε ο δημοσιογράφος κ. Ηλίας Μπιτσάνης για την ανάδειξη των αρχαίων που βρίσκονται στην περιοχή του ναού της Υπαπαντής με την ευκαιρία της ανάπλασης της ομώνυμης πλατείας. Αίτημα τους να βγει στο φως η ιστορία της πόλης που είναι θαμμένη. Η κατάχωση τα προστατεύει καλύτερα από την ανάδειξη τους, τόνισε κυνικά και στη συνέχεια πέταξε το μπαλάκι στο Δήμο και έδειξε μια λύση γραφειοκρατική με αμφίβολο τελικό αποτέλεσμα. Τέτοιες απαράδεκτες τοποθετήσεις προκαλούν οργή και αγανάκτηση και αποτελούν προσβολή για την πόλη και τους πολίτες. Το αυτό ισχύει και για τις Μυκήνες που κάηκαν. Ασφαλώς και δεν ευθύνεται η κ. Μενδώνη για ό, τι συνέβη. Δεν έχει δικαίωμα, όμως, να ωραιοποιεί την πραγματικότητα και να αναγγέλλει δημόσια ότι οι τουρίστες θα βλέπουν λίγο καμένο έδαφος, ούτε να ισχυρίζεται με τόση βεβαιότητα ότι δεν προκλήθηκε ζημιά στα μνημεία. Οι φωτογραφίες άλλα δείχνουν. Το τι έχει συμβεί ακριβώς θα φανεί τον χειμώνα με τις βροχές. Λίγη σύνεση δε θα έβλαπτε.
Στην Ελλάδα του 2020 η Παιδεία και ο πολιτισμός θα έπρεπε να αποτελούν προτεραιότητα για τη χώρα. Αυτά, ωστόσο, μοιάζει να είναι ψιλά γράμματα για τις πολιτικές εκείνες που βάζουν το κέρδος πάνω από τους ανθρώπους και δίνουν στον πολιτισμό τον ρόλο επαίτη, για τους κάθε είδους κλακαδόρους και για τα μέσα που πλουσιοπάροχα επιδοτήθηκαν στην περίοδο της πανδημίας για να διατηρήσουν πάση θυσία ένα φτιαχτό φιλολαϊκό προφίλ του κ. Μητσοτάκη. Όσο για την Παιδεία και τον πολιτισμό άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
