Σε ηλικία 79 ετών πέθανε ο αγωνιστής της Αριστεράς, Μίμης Δαρειώτης, που για χρόνια διετέλεσε οικονομικός διευθυντής του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Γεννήθηκε το 1943 και μεγάλωσε στο Χαρακοπιό Μεσσηνίας.
Εντάχθηκε στην Αριστερά στα νεανικά του χρόνια και δραστηριοποιήθηκε στις γραμμές της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Επί Χούντας, ενώ ήταν φοιτητής στο Μαθηματικό της Αθήνας, συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 ως μέλος του «Ρήγα Φεραίου» και βασανίστηκε βάναυσα.
Στην μετέπειτα μαρτυρία του ανέφερε: «Συλλαμβάνομαι στις 16-4-68. Οδηγούμαι στη Γενική Ασφάλεια (Μπουμπουλίνας) όπου και παραμένω εν απομονώσει ως τις 21-8-68. Σ’ αυτό το διάστημα βασανίστηκα επανειλημμένα με φάλαγγα (χτυπήματα επί ώρες με σιδηροσωλήνα και χοντρά ξύλα στα γυμνά πέλματα ή φορώντας παπούτσια). Υπάρχουν ακόμα οι ουλές και τα σπασμένα δάχτυλα. Με έσερναν στο πάτωμα από τα μαλλιά. Μου ξερίζωναν τα μαλλιά, χτυπήματα με γκλόπς. Γροθιές και κλοτσιές από ομάδα 7-8. Μου χτυπούσαν το κεφάλι στον τοίχο και στην γωνία μιας μεταλλικής ντουλάπας. Μου εξάρθρωναν τα χέρια, μου έδεναν με χειροπέδες τα χέρια πίσω και με άφηναν στο κελί για ημέρες. Με απειλούσαν με πιστόλια».
Δικάστηκε τον Ιανουάριο του 1969 μαζί με την Πόπη Τζεμπελίκου και τον Τίτο Μυλωνόπουλο. Ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για το Μ. Δαρειώτη και Π. Τζεμπελίκου. Καταδικάστηκαν με 15 περίπου χρόνια φυλακή ο καθένας.
Στη Μεταπολίτευση έδρασε ως στέλεχος του ΚΚΕ εσ. και της ΕΑΡ, ενώ διετέλεσε επί πολλά χρόνια οικονομικός διευθυντής του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, επιτυγχάνοντας την οικονομική αυτονομία του κόμματος.
Το βιογραφικό σημείωμα του Δημήτρη (Μίμη) Δαρειώτη
Ο Δημήτρης (Μίμης) Δαρειώτης γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1943 στο Χαρακοπιό Μεσσηνίας. Ο πατέρας του Αναστάσιος Δαρειώτης ήταν αγρότης και μέλος του ΕΑΜ την περίοδο της Κατοχής. Ο Μίμης πέρασε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του ΕΚΠΑ το 1962. Οργανώθηκε στην ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Νεολαία Λαμπράκη από τα χρόνια 1962-1964.
Με την επιβολή της δικτατορίας επικηρύχθηκε και πέρασε στην παρανομία. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 και βασανίστηκε άγρια επί μήνες. Μόλις στις 21 Μαΐου ανακοινώθηκε η σύλληψη του, ενώ πια είχε μείνει ανάπηρος. Δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο τον Φεβρουάριο του 1969 και καταδικάστηκε εις θάνατο, απόφαση που μετατράπηκε σε 16 χρόνια.
Αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1973. Συνελήφθη εκ νέου, την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Μπογιατίου μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη. Επί οκτώ ημέρες τους έκαναν εικονικές εκτελέσεις. Ξαναπέρασε στην παρανομία για τρεις μήνες. Τον Φεβρουάριο του 1974 συνελήφθη εκ νέου για μερικές μέρες και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
Κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Εσωτερικού. Στη συνέχεια υπήρξε μέλος, διαδοχικά της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΑΡ, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: Η ΑΥΓΗ
